felsefe taşı

Simyasal kökenleri olan bir ruhsal uyanış hikayesi içinde olanlar yani peri masalının tüm figürleri, dışsal insanlar değil, psişenin parçalarıdır. Yedi cüceler, _Ruhun (bu durumda Pamuk Prenses) mükemmellik elde etmesini sağlayan_ Yedi çakrayı temsil ettiği için ‘Mükemmellik’le ilgilidir.
Yani Pamuk Prenses asiında kendini keşfetme yolundadır;
“Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler”, Çakra ve Kundalini’nin harika bir paradigmasıdır.
Eski bilgelik gelenekleri, yedi sayısına manevi önem verir.
Bu kutsal yedilerden biri, Hindistan’ın 8.000 yaşındaki Upanişad metinlerinde ruhsal bilinç merkezleri olarak tanımlanan yedi çakraya işaret eder.

Yedi cüce, vücudumuzun en önemli yedi çakrasını temsil ediyor.

Sembolik olarak her olay ve karakter,
Pamuk Prenses’in bireyselleşmesinin ve ruhsal dönüşümün
ana temasıyla ilgilidir.

Yedi cücelerin evini (insan bedenini) temizleyen ve düzenleyen Pamuk Prenses
yedi enerji merkezini yükselten ve temizleyen kutsal enerjinin alegorisidir.

Ve o, şeytani kraliçe (ego) tarafından sunulan zehirli elmayı (seks) yedikten sonra
uyuyakalır.

Kundalini’nin kalp merkezinde arzu edilen prensi (ilahi iltifat ) ile
tanışmasına ve buluşmasına izin verilirse,
hayat periyodunda olduğu gibi mutlu bir sona sahip olabilir.

Bu kutsal birlik,
Davut’un yıldızı tarafından temsil edilip

kalp merkezinden akan
evrensel bir aşk olarak yaşanır.

Ve bu olay epifiz bezi seviyesinde anlaşılmaktadır

Yeryüzünde enkarne olan insan,
kendi (egoist) gündemi olan “üvey annenin” kontrolü altında bir “yetim” dir ,
tıpkı Pamuk Prenses gibi…

Elma, Adem ve Havva’nın İncil hikayesine atıfta bulunur. Bu “yasak meyve”,
“dünyanın” duyusal günahlarını sembolize eder. Ondan yedikten sonra, Adem ve Havva Cennetten sürülürler (yani ilahi olanla bağlantı koparılır)

Prensesin ayağına takılıp boğazda tıkalı olan elmanın çıkmasına yol açan
Fırça,

kundalininin taç çakraya doğru aktığı

omurga sütununu

sembolize eder.

Cam tabut ise
kundalini-enerjisiyle saflaştırılan “saydam” egoyu tasvir eder.

Bu peri masalı bizi içsel dönüşümün yolunu aramaya davet ediyor

– Simyacının yolu,laboratuvarında kurşunun altına dönüşmeye çalışmak…
Bu, kişinin içinde ilahi olana dönüştüğü
manevi gelişim süreci için bir metafor.

Kundalini Shakti
muladhara’da uyuyor
ve uyandırmayı bekliyor.

Masallarda,
uyanış
genellikle bir öpücükle temsil edilir.

Pamuk Prenses (o Kundalini Shakti’dir),
sihirli prensin (Shiva) ölüm uykusundan
(erkeğin cehalet hali) uyandırılmıştır.

(Dikkat bu ikisi aslında aynı bedendedir)

” Erkek dişi sorulmaz, muhabbetin dilinde.
Hakk’ın yarattığı her şey, yerli yerinde.
Bizim nazarımızda, kadın erkek farkı yok.

Noksanlık da, eksiklik de; senin görüşlerinde” 😉
——————

Ayrıca renkler
simya metinlerinde,
Hint felsefesinde
ve Mısır kültüründe de bulunur.

Renklerin
maddenin ve aklın ilerici saflaştırılmasını
sembolize ettiğine inanıyorum.

Üç rengin altında yatan anlam

simyayı anlamadan çözülemez.

Sonuç olarak,
masallarda renklerin herhangi bir şekilde kullanımı,
eskilerin aydınlanma sürecinin farkında olduklarını gösterir.

Pamuk Prenses betimlemesinde,
hikaye,
bilinen simya geleneğine dikkat çeker:

kar gibi beyaz bir ten rengi,

kan gibi kırmızı dudaklar

ve abanoz ağacından siyah saçlar ile…

Nigredo (siyah), albedo (beyaz) ve rubedo (kırmızı),

simya sürecinin üç fazıdır .

Başkalarına hizmet etmeye başlayanlar,
bu üç aşamayı tamamlar..

Latince cümle “omne trium perfectum”
(üçlü olarak gelen her şey mükemmeldir,
ya da her şey üç dizi ile tamamlanır) kuralın temelini ifade eder.

Örneğin, Kraliçe cüce kulübüne üç kez seyahat eder
ve her seferinde Pamuk Prensesi öldürmeye çalışır.

Üç simya rengi, siyah, beyaz ve kırmızı,
öyküde üç kez bahsediliyor

ve diğer bazı versiyonlarında
yedi yerine sadece üç cüce vardır.

Ortaçağ simyasında,
büyük iş/ opus magnum
dört aşamada tamamlanır:
nigredo (siyah),
albedo (beyaz),
rubido (kırmızı)
ve citrinitas (sarı).

İlk evre olan Nigredo,
dünyanın parıltısını kaybettiği
ve “eski insan” da bir değişim süreci başladığında ortaya çıkar.

İç simyada, nigredo ,
ruhun ünlü karanlık gecesine atıfta bulunur.:

Pamuk Prenses’in hikayesinde bu aşama,
karanlık ormanın içindeki kızın korkulu bir şekilde dolaşıp,
yeni bir ev arayışına bırakılır.

Albedo ise saflaştırma aşamasıdır.
Bu süreç,
Pamuk Prenses’in yedi cücenin (çakralar) evini temizlemesiyle sembolize edilir.

Sonraki aşamada,
karşıtların birleşmesi olan rubedo,

hikayede
Pamuk Prenses’in ve Prens’in evliliği
ile tasvir edilir.

Citrinitas ,
sarı veya altın faz ise

kabullenmeye ve yüksek boyutlu manevi enerjilere açılmak
olarak ifade edilir.

——————

Çakraların her biri
belirli yaşam alanlarına
ve psikolojik gelişime karşılık gelir.

Bunlardan hiçbiri diğerlerinden daha önemli değildir
ve dengede olmaları gerekir, ama bu bir hiyerarşi ile oluşturulur:

Maslow’un ihtiyaçlar piramidi gibi,
normalde daha düşük olanların önce karşılanması gerekiyor.

Pamuk Prenses’in yedi cücelere olan ilgisi
(onlar için hizmeti sevgiyle sürdürmesi, evi temizleyip yiyeceklerini pişirmesi)
sembolik olarak

bu çakraların hepsinin üzerinde çalıştığını

kendi kişisel gelişimine enerji kattığını gösterir.

Bu durum
cücelerin her gün iniş yaptığı madenin sembolizmiyle de desteklenir:

maden bilinçaltının klasik bir sembolüdür,

gömülü duyguların ve hatıraların yeri.

Bazen burada bulunan
ve duygusal yaşam için yakıt görevi gören kömür,

büyük bir baskı altında

elmaslara dönüşebilir.

Cüceler hazineyi arıyorlar
ve bu önemli bir nokta.

Kanalizasyon suyunu temizlemek
vs için derinliklere dalmazlar,
bir şey bulmak için oraya giderler.

Psikolojik olarak bu,
sürekli olarak sorunları düzeltmeye,
ama kendi kaynaklarını bulma yolunda ilerleyen bir şekilde çalışmayı ifade eder

“İskandinav mitolojisinde ‘elma ağaçları’,

yeniden doğuş ve güzelliğin kutsal bir sembolü idi.

————————–
Cüceler,

Pamuk Prenses’in
gelişim sürecine yardım eder.

Pamuk Prenses’in tam olarak deneyimlemesi gereken
taç çakranın altındaki tüm enerjileri temsil ederler.

Her tabaktan ve her şaraptan küçük bir parça yiyecek tadabiliyor,
ama hiçbir şey onu tatmin etmiyor.
Bu, alt çakralarımızın,
arzularını tam olarak yerine getirememelerinin bir yansıması değil midir?

Sayısız mitde, ilk altı seviye,
ruhun kutsal mutluluk ve ölümsüzlükle karşılaştığı yedinci seviyeye doğru
basamaklardır sadece

Üç alt merkez,
açgözlülük, öfke ve nefret gibi olumsuz duygularla bağlantılıdır.
Bu hareketler zihnin yaşam sürelerine hükmedebilir,
ancak aydınlanmayı yolunda sınırlı bir kullanıma sahiptir.

Kişi, yalnızca üç alt çakra (yaşamsal merkezler) tüm yaşamla bütünleştiğinde,
sağlık ve canlılık yaşar.

Kalp çakra sevgiyi ve nezaketi getirir,

boğaz çakrası yaratıcılığı getirir

ve üçüncü göz psişik görüşlere ve ölümsüzlük duygusuna izin verir.

Taç çakra, bilincin en yüksek düzlemine titreşir
ve zihni ayrılıktan ve acıdan kurtarır.

Bu fikir, Pamuk Prenses’in
tüm yatakları denediği gerçeğiyle
ortaya çıkıyor,

ancak sadece yedincide mükemmel uyuyor.

Dengesiz bir tacı olan insanlar,

yaşamın anlamını görmezler

——————–

Vücudun ana sistemlerinin çoğu,

hem fiziksel hem de ruhsal etkinlik için kullanılabilir.

Birçok antik tapınak okulunda
önemli ama çoğu zaman unutulan bir öğreti,

vücuttaki yaşam gücünün hareketi
ile ilgilenmiştir

Manevi merkezler kavramı,

klasik sanatta, Mısır sanatındaki insanların kafalarındaki parlayan kürelerden
(ellerinde/ avuçlarında bile) üçüncü gözlere kadar klasik Asya sanatında da görülebilir.

Enerji merkezleri ve patikaları da dahil olmak üzere
ruhsal yapıların ilk resmi sözü
Patanjali’nin Yoga Sutralarında
M.Ö. 300 yılında
altı merkez ve başın tepesinde meydana gelen bir parlaklık olarak geçer.

Bu merkezler iki şekilde tasvir edilmiştir:
çakralar (kelimenin tam anlamıyla, “dönen tekerler”) ve Nilüferlerdir.

Bu nedenle, manevi merkezlerin,
harekete geçtiklerinde (dönen bir çark gibi) harekete yol açan
enerji vorteksleri
ve büyüdükçe ortaya çıkan aydınlanma kompleksleri olduğunu anlayabiliriz.

Cayce bu merkezleri
vücuttaki endokrin salgı sistemi ile ilişkilendirdi.

Klasik bir hikâyede
yedi kişi, yer veya şey bulduğumuzda,

Onları yedi ruhani merkezle ilişkilendirebiliriz.

Cayce’nin en ünlü örneği onun bu yorumuyla ilgilidir.

Edgar Cayce
göbek ve taç merkezlerinin aralarında
güçlü bir manyetizmaya sahip olduğunu belirtir

Tacın her zaman aydınlanmaya ve yükselmeye hazır olduğunu,
ancak bireylerin göbek merkezini
aşmaya ve dönüşmeye başlamadan önce açmaları gerektiğini söylüyor.

Göbek merkezini “kapalı kapı”
ve taç “açık kapı”
olarak adlandırıyor.

Bazı Doğu metinleri onlara
“alt geçit”
ve “yeşim kapısı” diyor.

Çıkan sonuç ;

Bilinçliliğin kristalleşme süreci
yedi aşamadan geçmiştir,

dolayısıyla yedi dünyanın varlığı,
yedi beden, yedi bilinç seviyesi vardır.

Bu varoluş alanlarının her biri,
daha yüksek ya da daha alçak bir dünyaya
bir transformatör olarak hareket eden
bir enerji merkezi, yoğun bir enerji alanına sahiptir.

Her merkez
aynı zamanda
nihai kaynak ile
doğrudan bağlantılıdır.

Bu nedenle,

yedi ana çakra,

kozmosun kapıları gibidir.

Her bir çakra
bir çeşit enerji geçididir
(dengeleyerek tabii)

Yedi çakradan (ya da geçitlerden)
geçmeye çalışmalı

Yeraltı dünyasını ziyaret etmek

ve
yedinciye ulaşmak için…

ve

İçinde ara!

Bulacaksın…