felsefe taşı

Gece hiç bu kadar karanlık
Olmamıştı
Yıldızlar bile
Biraz sonra izleyecekleri sahneyi
Görmemek için ışıklarını
Söndürmüştü.
Usulca oturdu yere
Hiç zorlanmadan başladı
Ağlamaya
Damlalar birbiriyle yarıştı sanki
Kocaman bir kova doldu
Gözyaşlarıyla,
Sonra çılgınca kustu
İçindeki
Kin,Nefret ,öfke,hırs
ve
Tüm kötü düşünceleri
Aynı kovaya,
Rüzgar bile esmedi bu sürede,
Hiçbir böcek,hiçbir kelebek
Hiçbir canlı,
Bu sahneyi bozmamak için
Hareket etmedi
Ses çıkarmadı
Nefes almadı.
Yavaşça kovanın içindekileri sanki
yıkadı.
İki ağaç ona yaklaştı
Bir sürü kelebek el ele tutuştu,
Ağaçlar arasında ip oldu
Kovadan çıkanları
Birer birer asmaya başladı
Yüzlerce ateş böceği ışıl ışıl
Mandal oldu.
Bir anda Güneş çıktı
Çünkü
o ipte
Tüm dillerde ” Sevgi ” kelimesi
Yazılıydı.
Binlerce güvercin
Gökyüzünde belirdi
Her bir kelimeyi bir güvercin aldı
Ve…
Dört bir yöne dağıldı
Sevgisiz kimse kalmasın
Diye…