Kıyamet!

Temmuz 10

14:03 2018

Hava toprak gibi gebe.
Hava kurşun gibi ağır.
Bağır bağır bağır bağırıyorum…

Nazım Hikmet ‘in dizeleri. Evet hava çok ağır.
Yanık kokuyor,
Can kokuyor,
Taciz kokuyor,
Ölüm kokuyor,
Çocuklarımız kokuyor…

Ahmet Arif’in dizeleriyle…
Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü,
Cıgaramdan yanar.
Alnım öperler…

Rakı denen bu meret hiç bu kadar kederi aynı gün meze yapmamıştı.

Dilerim ki aydınlık bir an önce kazanır.
Ölüm bile utanıyordur.
İsrafil üfle şu Sur’u artık.
Kıyamet bu değilse nedir?

Popüler Yazılar

Gerçek ve HakikatHakikat kırılgandır ve kişiden kişiye değişir gerçekse nispeten daha sağlam bir kavramdır. Örneğin kapalıyken televizyonun [...]
Fetret Devriİtalyan düşünür Gramsci’nin “Interregnum” olarak adlandırdığı, Türkçeye “Fetret Devri” diye çevrilen bir kuramı var. Özetle [...]
Gösterişe Özenen TiplerFeliks'le konuşuyoruz, anlatmaya başladı; Arabalara, markalara çok meraklı arkadaşlarım oldu benim. Gece yolda, önden giden bir aracı [...]
“İYİ” diye bağırırsan; “KÖTÜ” diye yankılanmaz!Geçenlerde fotoğraftakine benzer bir otoparktaydım. Ama bu fotoğraftakinin %30 'u kadar araç ya var ya [...]
SezgiSezgi, gerçeği dolaysız olarak kavrama, bilinçli bir düşünme ve yargıya varma süreci olmaksızın doğrudan, aracısız [...]

felsefe taşı