felsefe taşı

Jenny çantayı açamazdı. Çanta açılırsa içindeki kaygılar dışarı atlardı ve kim bilir sonra neler olurdu.“Saçmalık,” dedi yaşlı kadın,“Bir kaygının en nefret ettiği şey başka birisi tarafından görülmektir. Eğer büyük veya küçük herhangi bir kaygın varsa bunun üstesinden gelmenin en sihirli yolu onları yavaş yavaş ve birer birer başkalarıyla paylaşmaya başlamaktır. [...]

Kapının açılmasıyla yerinden sıçradı. Hep böyle olurdu. Önünde sonunda geleceklerini bilse de zamansız yakalanırdı. Telaşlı ayakların parke zeminde çıkardığı sesler ona doğru yaklaşırken masanın çeşitli yerlerine yayılmış kâğıt, kalem ne varsa aceleyle toparlayıp derin bir nefes aldı. Kolay olmayacaktı. Her zaman olduğu gibi, bir sürü şikâyet, itiraz, bağrış, çağrış yaşanacak [...]

Gökyüzü, yavaşça karanlıktan aydınlığa geçerken biz de mavi tosbağamızda yol alıyorduk. Yanımda duran yükselticiyi alıp popomun altına yerleştirdim. Ancak bu şekilde pencereye erişebildiğim düşünülürse, o gün o saatte dört ya da beş yaşlarımda olmalıydım. Dışarıdaki alacakaranlığa inat, arabanın içi sıcaktı. Ya da her zaman olduğu gibi ben, mevsim şartlarına uygun [...]