Başını omzuna yasladı Elini eline aldı Saçının yumuşaklığı, Teninin kokusu Tüm benliğini sardı. Biraz öylece durdu Kafasını omzundan kaldırdı, Ama elini bırakmadı Gözleri buğulandı, Birden sarsıldı. Artık kendine hakim olamıyordu Hıçkırıklar durmadı. Gözyaşları birbiriyle yarıştı. Her şey birbirine karışmıştı Hissettiği tek bir koku vardı Ölümün kokusu. Çok erken bir ayrılıktı bu Zamansız, Haince. Elindeki soğuk eli bıraktı. Kimse duymadan Sessizce ağladı... (Güle güle.... Bahçeden bugün bir gül eksildi. Her şey için teşekkürler anne...) Not: Yayın [...]
felsefe taşı
