HAYATA TUTUNMAK
Bütün gece kartonlardan yaptığı sığınağının içinde üşüdü uyudu üşüdü.Sabahın ilk saatlerinde kalktı aşağı sokağa çöp arabası gelmeden orada olmalıydı.
Mahalle yavaş yavaş uyanmış özellikle fırınlardan taze ekmeğin kokusu yayılıyordu. Yutkundu yürüdü.
Biraz sonra torbaya asılmış parça parça ekmekleri gördü. Gitti torbayı aldı,aşağı düzlüğe indi.Torbadan ekmekleri çıkarıp küçük parçalara ayırarak yere attı.Çok değil bir kaç dakika sonra onlarca kuş bu ekmekleri yemeye başladı.
Mutluydu, her sabah bu ritüeli ona büyük bir yaşama hırsı veriyordu.
Kuşlar aç kalmasın diye inatla her gün bir şekilde hayata tutunuyordu. Annesi hep ona şunu söylerdi, hayata daima tutunacak bir şey bul ,ki hayat orada olduğunu bilsin.
Annesi hiç onu kandırmazdı, buna inanıyordu.
Bugün çöpte yırtık olmayan bir ayakkabı bulacağı inancıyla yürüdü…
