Sessiz
Karanlık gecede
Anlamsız bir şekilde yanıp sönen
Yıldızlara bakıyorum.
Viskinin içinde çıtırdayan
Buz parçaları
Sanki benden kopuyor.
Eriyor
Parçalanıyor.
Öylesine bakıyorum göremeyeceğim yerlere
Sessizliğin
İçinde çırpınıyorum aslında
Bir ses oluyorum kendime.
Yeni bir kadeh
Yeni bir parça buz
Döngü devam…
Işıktaki Karanlık Yalnızlığın saatleri başladığında,
Başka bir yalnızlıktan geçiyorum bu yalnızlığa.
Kendini dinlene saatlerine biraz daha var.
Belki bir şiir okumalı,
Şöyle çok sesli bir […]
Medeniyet – Order – Ordu derken… Sene 1795.
Ne sen varsın, ne de ben.
Sanki şimdi varsın…?
Tamam, tamam … felsefe yapmayalım, konumuza girelim.
Sene 1795, Fransız hükümeti bir duyuru yapar, “gıdaların […]
Soğuk Soğuk,
Çok soğuktu.
Kendi adımlarının sesi
ve
Ağzından çıkan dumanın sarı sokak lambalarında ilginç bir görüntü oluşturduğu bu eski sokağa neden girdiğini düşünüyordu. Gittikçe […]
İki Gözümde… ”Hiçbir şeyiniz yok .Hiçbir şeye sahip değilsiniz. Hiçbir şey sizin malınız değil . Özgürsünüz .Sahip olduğunuz tek şey ne olduğunuz ve ne verdiğinizdir.” Ursula K.Lequin.
Bir yüzümüz […]
