Çocukların gözünden
“Dürüst bir insan daima çocuk kalır” Sokrates
Çocuk diyip geçmeyin… Onların gözünden görün biraz dünyayı; yaşamı…
Çizdikleri resimlere baktınız mı? O resimlerde çocuklar, insanlar el ele… Masmavi gök ve yemyeşil topraklar çizdiklerinden boya kutularındaki mavi ve yeşilleri önce bitiyor…
Bir bakın o resimlere; kaç katlı onların dünyalarındaki evler? 3 katı geçen ev var mı?
Gözler, yüzler, kollar ve bacaklar şekilsiz… Gerçeği; şekli bozuk insanların gerçeğini çiziyor olmasınlar sakın?
Onların göklerinde mutlaka güneş ve bulutlar var… Ve tabii ki rengarenk gökkuşağı…
Ağaçların gövdeleri de çok kalın, yüksek ve büyük… Belki de dallarına erişemeyelim, kendilerini korusunlar diye bu kadar abartılı çiziyor olasınlar?
Sevimli korkularını abartılı detaylarla resmediyorlar; insan boyuna yakın arılardan hem korkuyor hem de sarı-siyah hallerini büyütüyorlar dünyalarında.
Şiirdeki gibi “çocuklar gibi şendik…” veya şarkı sözündeki gibi; “biz büyüdük ve kirlendi dünya…” ki bana “biz büyüdük ve kirlettik dünyayı…” daha doğru bir saptama olarak geliyor.
