Ruhu şad olsun…
Aydın Boysan’la iki kez uzun rakı sofralarında bulunma şansım oldu.
Bir kez de rakı içtiği bir konferansında uzunca bir sohbet etmiştik.
İdollerimden biriydi.
Çünkü kendi seçimleri olsa da, başkalarını yadırgamıyor, yargılamıyor, ve reddetmiyordu.
Mimardı, ama aynı zamanda büyük bir gönül mimarıydı.
Sohbetlerinden çok feyz aldım.
Kendisiyle hep dalga geçebilmesi zaten efsane.
Ama masadaki bütün hanımların gönüllerine de hitap edebilmesini, sanat ve hayatı sentezlemesini, önerilerini empoze etmeden sunmasını, hem karşısındakine odaklanıp hem etrafın da hep farkında olmasını, her konudaki adap bilgisini, geçmişin sadece güzel yanlarını hatırlamasını, ve felsefeyi de neşeyle yapmasını hep örnek alacağım, onu taklit etmeye çalışacağım.
Ruhu şad olsun, bu akşam ona kadeh kaldırmak için rakı farz oldu…
