Affet beni ATAM!
Benim Varoluş nedenim ustam, ATAM,
Beni affet,
Ben yıllardır senin resimlerini paylaştım,
Senin sevdiğin şarkıları dinledim,
Her ON KASIMDA sana sadece 1 dakika ayırdım.
Onuda kah kısaltarak kah rahat halde.
Affet beni ATAM, USTAM,
Ben seni hiç anlamadım
Anlamadığım içinde anlatamadım
Çocuklarıma, etrafıma,
Seni hiç öğrenemedim.
Öğrenemediğim içinde öğretemedim,
Çocuklarıma, etrafıma,
Seni hiç konuşamadım bundan
Hep boğazıma bir şeyler düğümlendi.
Sesim titredi. Yutkundum, yutkundum.
Seninle ilgili yazıları yazamadım okuyamadım,
Gözlerime dolan damlacıklar, damlacıklar
Birleşti sel oldu.
Çünkü sana mahcuptum.
Senden dille özürler diledim ama kalbim,
Utancından ezildi, acıdı.
İşte bundan her ON KASIMDA
Kafam YERDE dikilirim SAP GİBİ…
Bakamam OLDUĞUN YERE KATA…
Kaldıramam başımı dimdik UFUKLARA
Affet USTAM, ATAM beni affet.
Konuşamadım seninle ilgili,
Dernekte, dostlarımla, Çocuklarımla,
Duyanlar ya anarşist dedi, ya komünist,
Ya hadi oradan, Ya yalandan haklısın.
Affet be USTA,
Affet be ATAM.
Seni sevemedim ben,
Senin için ölemedim ben.
Nasıl sever ki bir insan KENDİNİ,
Nasıl ölür ki bir insan KENDİ İÇİN,
Nasıl yaşatır bir insan
Kendisi dışında KENDİNİ.
Affet Usta.
Sen oldum ama OLAMADIM.
Senim dedim BEN OLAMADIM.
Affet USTALAR USTASI
Seni anlamaya öğrenmeye,
Bu anlar YETMEDİ.
VAR OL OLDUĞUN KATTA,
VAR OL OLDUĞUN ANDA
VAR OL OLDUĞUN VARLIKTA,
VAR OL SEN OLAN YÜREKTE,
VAR OL OLDUĞUN RUHTA…
ŞİMŞEKLER SENDE,
SEN ŞİMŞEKLERDE
Hala ben karanlık için,
Mum OLMADA…
