felsefe taşı

Işık, Karanlıktan Doğar!

Işık, Karanlıktan Doğar!
Aralık 29
09:58 2022

Dünyada iki çeşit insan yaşar:
1. Anne karnından doğanlar.
2. Anne karnından doğmakla yetinmeyip defalarca kendisinden doğanlar…

Herkesin iyi-kötü, yarım-yamalak bir şeyleri öğrenmek istediği; ancak eşzamanlı olarak asla “öğretilmek” istemediği bir dünyada, yapılacak en doğru şey sadece ama sadece kendi yolunu paylaşmaktır…

İnsanlara onlar sormadan anlatırsanız ve bir de üstüne üstlük kişilik problemleri varsa “dikte ediyor, didaktik” derler.
Yok, bilgiye aç değillerse düşüncelere dalıp rüyalar âlemine giderler.
Ya da yolları onları farklı ihtiyaçlara sürükledi ise “Bu adam da ne işlerle uğraşıyor!” derler,

Olmadı, dayanamadın dar pencereye üç beş kelam ettin, kelimeler penceren geri döner ve “Deli mi ne?” derler,
Geniş kitlelere en değerli fikirlerini, düşüncelerini, yaşamdan çıkarımlarını paylaşırsın, anlamaz sırtlarını dönerler…
Yolda olduğunu zannettiğin insanlara değer verirsin, yönünü şaşırıp sırtından hançerlerler…

Bu sebepten bilmek, bulmak; soran ve arayan dışındakilere susmak gerek…
Kulakların çınlasın üç kere yüce “Hermes”!

Hayat ağacından uzak, en önemlisi kendisinden uzak; kâinata yabancı, “insan olamayan insan”…
Bağlılıklarını bağımlılık yaparak kutsuyor…

Acınası halinden mutlu, alevler onu közlerken,
“Daha da, daha da!” diyor “bakar görmez” insanımsı,
Çektiği acıdan zevk alıp,
“Odunlar bedava” diye ateşi kendi odunları ile beslerken…

Aynadaki aksinde işlenmeden giden kendisini göremiyor, bilemiyor, tanıyamıyor…
Yaşarken kendinden doğamıyor!
Kendi cehenneminde, büyük bir mutlulukla yanıyor “Herkes”;
Bir damla, sadece bir damla bile bilgelik suyu istemeden…

Yakın, kellesini isteyin “Herkes gibi” olmayanların! diyenler her dönemde her toplumda olabiliyor…
Karanlık ise her daim kol geziyor…

En zifiri karanlık anında, ışığa değil de karanlığa dokunabilen “kahraman”,
Kendini tanıyıp, ışığı gerçekten anlıyor!

Aydınlık, tarih boyunca işte bu karanlıktan doğuyor!

“O güzel karanlığa nazikçe gitme,
Günün sonunda yaşlılık yanmalı ve kudurmalı,
Işığın ölümüne karşı öfke, öfke…”
(Şair Dylan Thomas tarafından ölmek üzere olan babası için yazdığı “O
Güzel Karanlığa Nazikçe Gitme” şiirinin ilk 3 mısrası)

1.001 kez okundu
Paylaş

İlginizi Çekebilir

  • Yakın, kellesini isteyin “Herkes gibi” olmayanların! Aydınlık, işte bu karanlıktan doğacaktır! Yakın, kellesini isteyin “Herkes gibi” olmayanların! Aydınlık, işte bu karanlıktan doğacaktır! "Dünyada iki çeşit insan yaşar: 1. Anne karnından doğanlar. 2. Anne karnından doğmakla yetinmeyip defalarca kendisinden doğanlar…" Berk Yüksel Herkesin iyi-kötü, yarım-yamalak bir […]
  • Üslub-u beyan, ayniyle insanÜslub-u beyan, ayniyle insan Rahmetli anne dedem eğitimciydi, tarih ve edebiyat öğretmeni ve cumhuriyetin İzmir Muallim Mektebi müdürüydü. Baba dedemin de katıldığı ilk iktisat kongresinden sonra, vergi mevzuatı […]
  • Felsefe; “Az şeker, bol disiplin”dirFelsefe; “Az şeker, bol disiplin”dir “Felsefe; yaşamın(varoluşun) anlamını anlamak ve bu anlama uygun yaşamaktır”. Bu tarif, felsefenin yüzlerce tarifi arasında en sevdiklerimden biridir. İş hayatında da, kalite adına şöyle […]
  • Anlamlar derinlerde!Anlamlar derinlerde! Kirli bir denizde, sıradan bir gündü… Turuncu ve ben, balık sürülerinin arasından sıyrılıp rahat konuşmak için daha temiz, ve daha nezih bir yer arıyorduk. Yolculuğumuz boyunca doğa kanunu […]

Sosyal Medyada Takip Edin

Üye Olun

Yazarlar

Kategoriler

Takvim

Ekim 2024
P S Ç P C C P
« Eyl    
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031  

Arşivler