İntihar
Müziğin ritmi yavaş yavaş
Bedenini esir ediyordu.
Daireler gözünün önünde
Yükselip alçalıyordu.
Aldığı ilacın alkolle etkisi mükemmel olmuştu.
Eşyalar, pencereden görünen manzara, kişiler kendi istediği şekilleri alıyordu.
Boğazında biraz yanma, dudaklarında kuruma vardı. Camı kırmak ve havanın içeri girmesi için elindeki şişeyi fırlatmak yeterli olacaktı.Ama yaşadığı bunca yıl en iyi arkadaşı olan şişeyi fırlatamazdı.
Havagazı tüm bedenini kaplıyor, tatlı bir mutluluk çöküyordu.
Daha vakti vardı bunu biliyordu. Düşünmek istedi.
Belki de biraz sonra gideceği boşluğu, hiçliği düşünmeliydi.
Sesler duydu, kapısı kırılıyordu.
İlk aklına gelen cümleler,
Neden zamanı algılıyorum
Ne zaman tam sessizlik olacak
Ne zaman hiç olacağım.
Her ‘an’ ın içinde bende yaşadım mı?
Aynı ‘an’ içinde olan her şey beni de etkiliyor mu?
Tesadüf yoktur Levent dedi bana…
Kapı kırıldı,
Işığı açtılar, patladı her şey.
Güldü,
Senelerdir burnundan getiren komşuları ile birlikte patladı her şey.
İntikam soğuk mu yeniyordu…
