felsefe taşı

Sonsuzluğun Sonu

Sonsuzluğun Sonu
Mart 09
07:59 2018

Düşünüyorum; sonsuzluğu düşünüyorum… Herhangi bir kavramın içinde/çevresinde veya genel olarak sonsuzluk kavramını düşünüyorum.

Sonsuzluğa “Sonsuz” etiketinin sonunun bilinememesinin neden konmuş olabileceğini düşünüyorum içimden… Bu etiket; sonunun görülememesi, bilinememesinden veya bilinemeyeceğinin sonucu olan kabullenişten mi?

Başı olan herşeyin bir sonu yok mu fiziki kainatta? Başlamış ama bitmeyen herhangi bir kavram var mı? Şu an bitmemiş olsa da günün birinde bitmemesi mümkün mü?

Son’un sonsuzluğunda buluyorum düşüncelerimi… Sonsuz sayıda son’u barındıran son’un sonsuzluğu… Etrafına bak; sonsuz sayıda sondan bir kaç tanesini hemen göreceksin.

“Son”dan başlayarak “Sonsuzluk”a ulaşan o yolculuğun sonsuzluğa yaklaşan noktasına gidiyorum. Zaman, mekan, madde, atom hatta enerji boyutlarının ötesinde bu kainat ile sonsuz olduğunu düşündüğümüz ve bilindik kainatımız gerçeklerinin çok ötesinde oluşmuş kainata yaklaşıyorum. Gözlerin gör(e)mediği, kulakların duy(a)madığı duyusal sınırın ötesindeki o kainata…

Yaklaşıyorum; Dokunsal hislerin ötesinde sezisel hislerin güçlendiği o noktaya… Sonsuzluğun sınırına yaklaşırken fiziki kainatın kuralları değişmeye başlıyor.

Sonsuzluk denen noktanın ötesinde olanların görünmesini beklemesem de sonsuzluğun ötesinde yeni bir sonluluğun kırınım noktası bizleri bekliyor; aynen ışık gibi… Prizmatik kırınımla renklerine ve ışık demetlerine ayrılan; ve bir daha toplanamayacakmış gibi görünen ışık gibi… Ama o kainatta imkansız diye bir kavram yok.

Beden ve maddenin ötesinde zamanın ve mekanın çok ilerisinde, kızıl ötesi ve mor berisinin çok uzaklardaki kirleşme noktasında bir yer var. Sıcak suyla soğuk suyun birbirine değmediği, tuzlu ile tuzsuz suyun birbirine karışmadığı gibi koordinatsal bir düzlem.

Sonsuzluğa yaklaşıkça sonsuz tane sonun geri kaldığını görüyorum. Sonluluk sonlanmasa da seyreliyor. Öyleyse sonsuzlukta hiç son yok mu? Sonsuzluk; içinde sonlu hiç bir şeyin var ol(a)madığı, yetişemediği bir yer mi? O zaman içinde sonlu olmayan bir sonsuzluğa “sonsuzluk” denebiliyor mu?

Başlangıç noktasında buluyorum kendimi;
Sen de ben de…
Ben de sen de…

Sende bende…
Bende sende…

Sen de bende…
Ben de sende…

Sende ben de…
Bende sen de…

4.165 kez okundu
Paylaş

İlginizi Çekebilir

  • Yumurta KabuğuYumurta Kabuğu Parmağıma yumurta kabuğu battı. Şaş da kal! Selim "Kurcalama, çıkartmaya kalkarsan içeride parça kalır, hastaneye gidelim." Dedi. Dedim "Yok deve! Kalsa ne olur ki?" Dedi "Arkandan […]
  • Medeniyet SükûnettirMedeniyet Sükûnettir Yine uzun mu uzun bir yazı, yine sürü sürü laf ... Korkma ama, bu defa iç kıyıcı değil. “Öldük, bittik” ağıtları yakmayacağız, lakin ortalığı pamuk helva pembeliği de işgal […]
  • İnsan evladının kan sevdası nereden geliyor?İnsan evladının kan sevdası nereden geliyor? İnsan evladının kan sevdası nereden geliyor? Neden kan dökmeye, döktürmeye, dökeni izlemeye, izleyip izleyip gevremeye meraklıyız? Hele bir bakalım. Latincede, terra sözcüğü yer – […]
  • Zaman…Zaman… Zaman üzerine düşünüyordum, baktım ki ses, hatta müzik zaman. Bu bana ilginç geldi. Sana gelmedi mi? Öyle ya, "gak" dedin mesela, bu gak'ın titreşim olarak boşlukta ilerlemesi için […]

Sosyal Medyada Takip Edin

Üye Olun

Yazarlar

Kategoriler

Takvim

Ekim 2024
P S Ç P C C P
« Eyl    
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031  

Arşivler