felsefe taşı

Sizi Tanımadan Sizi Değerlendiren Sevimli İnsanlar

Sizi Tanımadan Sizi Değerlendiren Sevimli İnsanlar
Mart 07
13:54 2016

Geçen gün, paylaşımlarına saygı duyduğum, bir çoklarına rehberlik yapan bir arkadaş, bana “uyanmadan bitmeyecek bir hayat” diledi.
Sonra “aydınlanmadan” diye ilave de yaptı.
Bahsettiği, yerel ve güncel normlara sığmadan, kendim olma çabamdı.
Onun bakışına göre, kendim olarak uyanmam ve aydınlanmam zordu.
İnsanlar çok sevimli, sizi tanımadan, sizinle ilgili bir sürü fikirleri var, ve siz sormadan bunları söylüyorlar.
Benim fikirlerim de böyle elbette, ama birini tanımadan önerilerde bulunmak yerine, soru cümleleriyle yaklaşmak daha iyi, ve kendimi bu konuda eğitiyorum.
Uyandım mı, bilmiyorum, aydınlandım mı, onu hiç bilmiyorum.
Belki erken uyandım, ve yatakta doğru saatin gelmesini beklerken mayışıyorum.
Ya da uyandım, aydınlık için güneşin doğmasını bekliyorum.
Veya, aydınlıktan kamaşan gözlerim yoruldu, onları dinlendirirken yine içim geçti, uyudum.
Vesaire, vesaire, ama bilmiyorum, ve ben, bildiğini bilen değilim, O bütün, ben parçayım.
Bildiğim, bunları zaten çok az insanın yapabildiği.
Ve daha net bildiğim bir şey var.
Ben de, siz de, melek değiliz.
Melekler seçimsiz, ama bizim seçimlerimiz var.
Bu yüzden biz seçenekliyiz, melekler değiller.
Ben de, siz de şeytan, ya da iblisler de değiliz.
Onlar da seçimsiz ve seçeneksiz, ama biz farklıyız.
Tekamül, evrenin bütün kutupluluklarında, hepsi, her şey ve bütün olmak demek.
Her şeyin parçası olduğu bütünün, bütünü hisseden parçası olmak demek.
Uyanmak bu aslında.
Yadırgamaktan, yargılamaktan ve reddetmekten kurtulmak.
Ama aydınlanmak, bütünün içindeki bütün ışık kaynaklarını, içinizde hissetmek demek.
Bütün ışıkları ve ışınları, nuru ve ziyaları alabilmek, içselleştirmek, soğurmak ve yaymak demek.
Bu öyle coşkulu bir neşe ki, gözlerinizden ışık çıkar, ve gözlerinden ışık çıkmayanlarda da yoktur.
Bir gün hepimiz, uyanacağız.
Tekamülü amaçlayacağız, bu uğurlu amaç için, bu uğurda çaba göstermeye başlayacağız.
Ama o gün dahi, hepimiz aydınlanamayacağız.
Elbette uyanalım, bütün kutupluluklarla Bir olalım, ama gözlerden ışık çıkması başka.
Sormadan değerlendirenleri hoş görerek, uyanma mahmurluğunda, açık perdelerden gelen ışığı ve bütün ışıkları ve ışınları sevmekte buluşalım.

4.804 kez okundu
Paylaş

İlginizi Çekebilir

  • Ben Anadoluyum…Ben Anadoluyum… ABD yolculuğumdan sonra içimde çok net hissettiğim bir duyguyu konuşmalarımda paylaştım ve burada da bir kere daha paylaşmak istiyorum. Bizler bugüne kadar nice değerli ABDli üstadın […]
  • Hastane…Hastane… Bu gün Ankara Bilkent Şehir Hastanesi'ne gitmem gerekti. "Büyüktür gitme, başına bir iş gelir" dediler, dinlemedim. Arabayla bir yerden girdim, baktım levhada 'mal kabul' yazıyor, dedim […]
  • Güzeldik Biz KüçükkenGüzeldik Biz Küçükken “Hiç kullanılmamış bir çocuk kalbi vardı bende ve kötülük nedir bilmezdim seni tanımadan önce. O zamanlar yazamazdım böyle ama daha temizdim elbette…” Daha çok ve daha coşkuyla […]
  • Acıya alışmak mı?Acıya alışmak mı? Herkes nefret etse de acı ya da ağrı insanın hayatta kalmasını sağlamak amacıyla ortaya çıkmış gelişmiş bir savunma mekanizmasıdır. Bize bu kadar sıkıntı yaratan bir his nasıl hayat […]

Sosyal Medyada Takip Edin

Üye Olun

Yazarlar

Kategoriler

Takvim

Ekim 2024
P S Ç P C C P
« Eyl    
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031  

Arşivler